Fiji time

4 november

Bula Bula (Welkom Welkom) vanuit Fiji !!

Vanaf nu Fiji time = tijd is niet belangrijk

Om 7 uur zaten we op het vliegveld van Brisbane voor onze vlucht naar een nieuw paradijs...Fiji. Vol vliegtuig en Mark werd verblijdt met een Fiji dame naast hem die wel gezellig wilde kletsen. In korte tijd wist hij haar levensverhaal en ruim 3 uur later stonden we op Fiji grond. Wauw...heerlijk warm en een fijiaanse band verwelkomde iedereen met hun muziek en zangkunsten in de aankomsthal. Waar Elise al op had gehoopt was hier dus ook zo,... net zoals in Frans Polynesië houden ze hier van muziek en zang en dat geeft het toch een heel bijzonder sfeertje en niet te vergelijken met het Caribisch gebied.
In de taxi en hup...naar ons onderkomen voor 1 nacht. Aangezien de boot welke ons naar Tokoriki eiland moet brengen niet na 5 uur gaat moesten we 1 nacht op het hoofdeiland slapen. Een gezellig eenvoudig bungalowtje wachtte op ons en daarna was het snel naar de bar voor een verkoelende cocktail. Bula Bula...iedereen zegt het hier de hele dag, Bula betekent hallo maar de barman gebruikte het voor alles en was erg grappig, Hij leek heel erg op die grote neger uit de green mile en kon het hardst om zijn eigen grapjes lachen. Daarna naar bed met weinig airco en wat was het heet..de zee konden we horen vanuit ons bedje....ruim op tijd wakker voor een nieuwe dag.

5 november

Met de taxi naar de haven en zo gelijk een rondrit door de binnenlanden van Fiji. De woningen zijn hier heel verschillend...van prachtige huizen bij de haven tot hutjes die echt niet veel voorstellen. De plaatselijke Connexion bussen rijden hier zonder ramen, alleen een opgerold plastic doek hangt er vanwege de regen. De "Bulabus"" is een bus met een rieten dak en inderdaad ook zonder ramen.Schoolkinderen in schattige uniformen en mannen jawel....in rokken tot net over de knie.
Met de boot was het een uur varen en onderweg zagen we diverse eilandjes liggen, blijft een bijzonder iets. We vertrokken vanuit de haven met een wolkendek en kwamen aan op Tokoriki eiland met zon, goed begin van een paar dagen in paradijs, wat is het hier mooi !! Er stond een bandje ons op te wachten, welkomscocktail, een fiji ketting en de mededeling dat we onze schoenen niet meer aan hoefte te doen, "Welkom Home". Een wit strand , blauwe zee, mooie bungalow ( met openlucht douche) en een heerlijk zwembad....wij vermaken ons hier de komende dagen wel.
Heerlijk geluierd en genoten van het zonnetje...graadje of 31 en weinig wind. Voor een verkoelende duik moet je echt in het zwembad wezen en niet in de zee want die is ook gewoon lauw. Af en toe landt er een helikopter, hoe bedoel je decadent. Een cursus hangmat hangen zou wel handig zijn voor Elise want die kieperde bij de eerste ligpoging gelijk...plof op het zand.
Een typisch Fijiaans buffet stond vanavond voor ons klaar en onze fiji vrienden kwamen aan je tafeltje zingen en muziek maken...eentje had een bas gemaakt van een waslijn aan een houten box en het klonk ook nog. Zonsondergang was adembenemend mooi...
De mensen hier zijn zo grappig, lief en attent...ongelooflijk. de lievelingsbloem van Elise is hier een veel gezien iets en vrouwen dragen hem achter het oor. Onze serveerster droeg er ook een met hele mooie kleurtjes en nadat Elise haar een compliment had gegeven hierover en dat ze hem ook graag wilde kopen kreeg ze hem zomaar, haar dag kon al niet meer stuk maar nu helemaal niet meer. Tokoriki bedankt voor een mooie eerste dag in paradijs, heerlijk om hier te zijn.

6 november

Bula Bula, zon schijnt...graadje of 30 en klaar voor een nieuwe dag. Na ontbijt onze welverdiende uitbuik sessie op ons strandbedje aan de rad van het zwembad en strand. Zweetdruppels rollen hier in no time vaart van je voorhoofd af dus regelmatig een verkoelende duik in het zwembad en voor de warmere versie de zee in. Heerlijk.....hele dag genoten van de zon, luieren en vrolijke mensen. Af en toe komt er weer een helikopter die nieuwe gasten komt brengen. Zo bijzonder ook van hier....na een uur wist het personeel gewoon al hoe je heet, heel erg persoonlijk en zo leuk. Momenteel verblijven er 64 gasten op ons eilandje en maximale maximale bezetting is 70. Een van de personeelsleden kwam bij ons om een naam te vragen van een bekende Nederlandse voetballer...Van Persie was het antwoord van Mark. Vanavond zou onze Van Persie ons land gaan vertegenwoordigen bij de internationale krabrace.
Superlieve verrassing van manlief....romantisch diner aan het strand met uitzicht op ons buureiland waar we morgen een bezoekje aan gaan brengen. Heerlijk gegeten, ons muzikale duo kwam ook nog aan ons tafeltje zingen en genoten van al dit mooi's.
Daarna galmde om 21:45 " Crabrace Crabrace"over het terrein. Met vele andere koppels zaten we als kleine kinderen in een rondje en ging de race van start. Er was eerst een bieding waarbij je op een crab kon bieden en daarna waren er drie rondes. Iemand anders had hoogste bod op Nederland uitgebracht dus die ging aan onze neus voorbij. Amerika en Nieuw Zeeland moesten hun best voor ons gaan doen. Eerst moest een ieder nog het volkslied van desbetreffende land zingen wat erg hilarisch was en daarna kon de race van start. Helaas waren die van ons niet de vlotste en eindigde deze fantastische dag met een borrel voordat wij ons bedje opzochten.

7 november

Slapen in paradijs heeft ook zo zijn nadelen.....ongelooflijk heet en dat ondanks de airco's/vinnen. Van het geluid kan je ook niet slapen dus was het een kort nachtje.
Vandaag gaan we naar Yanuya Island. Eilandje voor de kust met ongeveer 500 lokale inwoners, met nog 4 andere koppels op stap naar dit tropische bewoonde oord. Vrouwen zijn verplicht om met bedekte knieën en schouders daar te komen dus Elise liep in een driekwart broek en schoudertshirtje wat wel heel warm was. Eland in zicht...daar was Yanuya island. Onze gids nam ons mee en kregen een bamboebladeren ketting als begroeting, rituelen instructie voor de Cava ceremonie welke wij zouden hebben met de bazen van het eiland. Als de drank wordt ingeschonken moet je 1 keer in je handen klappen, daarna schaaltje oppakken en "Bula" roepen,deze drank opdrinken en drie keer in je handen klappen. Mark kreeg de titel van "spokesman" of tewel woordvoerder en een andere mannelijke toerist kreeg titel van "chief" , slippers moesten uit, voeten wassen en daar kwamen we in de ceremoniezaal. Drie mannen zaten daar met in het midden de schaal met daarin de cava, leek in onze ogen op vuil afwaswater. De ceremonie begon en hun eigen "spokesman sprak en begroette ons". Mark kreeg als 2e zijn gevulde bakje en na de klap en Bula goot hij de cava in 2 slokken naar binnen. Al snel kreeg Elise ook haar portie, gadverdamme wat was dat vies ! Cava is nationale drank en heeft verdovende werking als je teveel drinkt. Na een foto met de mannen mochten we naar de vrouwen die buiten zaten en allerlei koopwaar aanboden. Een ketting met oorbellen gekocht en 2 sleutelhangers, hun blij wij blij. Een wandeling door dit dorpje liet ons al snel zien dat deze mensen maar heel weinig hebben en tevreden en blij zijn. Wij maken ons misschien wel druk over hoe je huis eruit ziet en het onderhoud....nou hier niet. Vele malen klonk "Bula " uit menig deuropening....wat een vrolijkheid stralen deze mensen uit.
Grafstenen naast het huis toonde aan dat de mensen hier gewoon naast hun huis begraven worden en een openlucht slaapkamer is hier heel normaal. We zijn hier in een totaal andere wereld......
Wandelend door het dorp kwamen we aan bij de school die we zouden bezoeken en al snel zagen we de schoolkinderen. De kids kwamen met zijn allen naar buiten en het was tijd om met elkaar de tanden te poetsen. Zo schattig, al die kids in uniform...lachend en in de zon met elkaar de tandenborstels hun werk te laten doen. Fotogeniek zijn ze ook want ze gingen gewoon poseren...geweldig ! Na menig "high five" was je al de grootse vrienden met ze. Kinderen overnachten ook bij school, kinderen wonen op een eiland waar geen elektriciteit is en dus ook geen tv en internet. Om ze toch daarvan iets mee te geven hebben ze de schoolse overnachting de mogelijk om tv te kijken.....kinderen in Nederland kunnen zich dat echt niet voorstellen. Kids waren behoorlijk hyper en Elise ook hahahaha. Even met de kids op de foto...nou dat werd gelijk een groepsknuffel met haar en zowel de kids als Elise genoten hiervan. Helaas moesten we de school weer verlaten maar wat was dit tripje naar dit eilandje bijzonder. In het vliegtuig hadden we een "Bols huisje" gekregen, echt typisch Hollands en hebben dit dan ook als cadeautje aan de schooljuf gegeven met uitleg. Zo laten we een stukje Nederland achter op Fiji.
Chillend bij het zwembad nog nagenieten van al dit mooi's besloten we na een uur weer heerlijk naar onze bungalow te gaan en te genieten van de ....stilte. Bij het zwembad zaten we tussen Chinese koppels....Elise kan praten maar deze Chinese dame won het echt van haar....die klep stond niet stil en menig vakantieganger werd er kierewiet van. Dus maar terug naar huisje gegaan wat absoluut hier niet vervelend is.
Met uitzicht op de zee, wijntje en eilandje nu dit verslag aan het schrijven..onderwijl landt er nog een watervliegtuig voor onze neus......wat is het leven toch mooi....
Ons laatste diner op Fiji....Teppanyaki met 6 Australiërs en een gezellige kok. Ons muzikale trio kwam ook nog en ons verzoeknummer van Bob Marley bracht de stemming er goed in. Daarnaast ook nog leuk raadseltje die we in de toekomst zeker gebruiken voor een leuke avond.

8 november

.....ons laatste dag in paradijs.....wat ongelooflijk jammer dat we eind vd middag weer weg moeten.....veels te kort maar voor 200% genoten van dit bijzondere plekje op aarde. Fiji heeft ons hart gestolen. De mensen zijn zo lief, de geweldige kids, schitterende stranden, het weer...gewoon alles....hopelijk komen we hier in de toekomst nog een keer.Liggend vanaf ons ligbedje bij het zwembad nu nog paar uur genieten. 16:00 uur worden we met boot opgehaald en vanavond vertrekt ons vliegtuig naar Melbourne.
Goodbye lovely Fiji !!!